Bir yıl içinde aşağıdakilerden en az ikisi kendini göstermeli, klinik açıdan belirgin bir sıkıntıya ve işlevsellikte düşmeye yol açmalıdır:
-Maddenin tasarlandığından daha uzun ve yüksek miktarlarda alınması.
-Madde kullanımını denetlemek ya da bırakmak için yapılan ama boşa çıkan sürekli çabalar.
-Maddeyi sağlamak, kullanmak ya da bırakmak için çok zaman harcamak.
-Madde kullanımı için çok büyük bir istek duymak veya kendini zorlanmış hissetmek.
-Tekrar eden kullanım sonucu sorumluluklarını yerine getirememek. (işte, okulda, evde)
-Olumsuz etkilerine rağmen kullanıma devam etmek. (toplumsal ve kişiler arası sorunlar)
-Madde kullanımı nedeni ile sosyal, mesleki ve kişisel etkinliklerin azalması ya da tamamen bırakılması.
-Tehlikeli olabilecek durumlarda dahi kullanmaya devam etmek.
-Fizyolojik ya da psikolojik sorunların ortaya çıkmasına ya da artmasına rağmen madde kullanımını sürdürmek.
-Maddeye tolerans gelişmiş olması.
-Madde kesildiğinde ya da azalttığında yoksunluk belirtilerinin ortaya çıkması. (Bulantı, uykusuzluk, kusma, sinirlilik, bunaltı, huzursuzluk, saldırganlık, ishal, terleme, titreme, kas sızıları, ateş vb.) Her madde yoksunluk belirtisi göstermez.