Bir yıl içinde aşağıdakilerden en az ikisi kendini göstermeli, klinik açıdan belirgin bir sıkıntıya ve işlevsellikte düşmeye yol açmalıdır:

 

-Maddenin tasarlandığından daha uzun ve yüksek miktarlarda alınması.

-Madde kullanımını denetlemek ya da bırakmak için yapılan ama boşa çıkan sürekli çabalar.

-Maddeyi sağlamak, kullanmak ya da bırakmak için çok zaman harcamak.

-Madde kullanımı için çok büyük bir istek duymak veya kendini zorlanmış hissetmek.

-Tekrar eden kullanım sonucu sorumluluklarını yerine getirememek. (işte, okulda, evde)

-Olumsuz etkilerine rağmen kullanıma devam etmek. (toplumsal ve kişiler arası sorunlar)

-Madde kullanımı nedeni ile sosyal, mesleki ve kişisel etkinliklerin azalması ya da tamamen bırakılması.

-Tehlikeli olabilecek durumlarda dahi kullanmaya devam etmek.

-Fizyolojik ya da psikolojik sorunların ortaya çıkmasına ya da artmasına rağmen madde kullanımını sürdürmek.

-Maddeye tolerans gelişmiş olması.

-Madde kesildiğinde ya da azalttığında yoksunluk belirtilerinin ortaya çıkması. (Bulantı, uykusuzluk, kusma, sinirlilik, bunaltı, huzursuzluk, saldırganlık, ishal, terleme, titreme, kas sızıları, ateş vb.) Her madde yoksunluk belirtisi göstermez.